MGM chciało zatrudnić Cyd Charisse do roli Eve Kendall ale Hitchcock uparł się przy Evie Marie Saint.
Yul Brynner był brany pod uwagę do roli Phillipa Vandamma.
Sophia Loren była brana pod uwagę do roli Eve Kendall, jednak problemy związane z jej kontraktem uniemożliwiły jej udział w filmie.
Podczas kręcenia filmu Zawrót głowy, Hitchcock opisał Jamesowi Stewartowi pewne szczegóły swojego następnego projektu, czyli Północ - północny zachód. Stewart założył, że reżyser chce jego do roli Rogera Thornhilla i zresztą sam pragnął wystąpić w tym filmie. Z kolei Hitchcock od samego początku do głównej roli chciał Cary’ego Granta. Gdy zorientował się w pomyłce, Stewart był już tak bardzo zaangażowany, że odmowa mogłaby być dla niego wielkim rozczarowaniem. W zaistniałej sytuacji Hitchcock zwlekał z rozpoczęciem kręcenia filmu, do czasu, gdy Stewart przyjął propozycje zagrania w Anatomii morderstwa. Wtedy to zaproponował rolę Stewartowi, który będąc już związany umową musiał z niej zrezygnować.
Mimo iż sceneria wskazuje, że akcja rozgrywa się w środku lata (kwiaty na drzewach w Nowym Jorku, łany kukurydzy itd.), gazeta, w której Profesor i jego koledzy czytają o zabójstwie Townsenda jest z listopada.
Podczas obiadu w pociągu ustawienie szklanek zmienia się w poszczególnych ujęciach.
W kawiarni na Mount Rushmore, na chwilę przed tym, gdy Eve Kendall oddaje strzały, chłopiec stojący z tyłu zatyka sobie uszy palcami.
Cary Grant na pudełku od zapałek pisze tylko 3 linijki tekstu. Gdy czyta je Eva Marie Saint są już 4 linijki.
Gdy Roger Thornhill ucieka przed samolotem jego garnitur zmienia kolor. Najpierw jest niebieski, następnie brązowy i na koniec znów niebieski.
Gdy Roger Thornhill będąc w domu Vandamma w Rapid City pisze wiadomość na pudełku zapałek dla Eva Kendall brakuje kilku zapałek. Jednak, gdy ona czyta tą wiadomość pudełeczko jest pełne.
W scenie na Mount Rushmore, gdy Eve spada łapie za tylną kieszeń Rogera tym samym rozdzierając mu spodnie, ale w następnym ujęciu jego spodnie już są całe.
W scenie, w której Roger i Eve jędza obiad w pociągu, okulary Rogera kilkukrotnie zmieniają położenie.
W scenie, w której Thornhill i jego matka przeszukują pokój Kaplana, Thornhill przymierza jeden z jego garniturów, aby dowiedzieć się czy są podobnych rozmiarów. Przymierza ciemną marynarkę i przykłada do siebie spodnie, aby sprawdzić ich długość. Gdy następuje zbliżenie na spodnie są one siwe, ale już w chwile później są ciemniejsze.
W scenie, w której pociąg opuszcza stację Grand Central słońce zachodzi, ale gdy w chwilę później Roger i Eve siadają do obiadu jest środek dnia.
Gdy Cary Grant znajduje się na Grand Central Station po ucieczce z budynku ONZ ma brązowe buty, potem czarne, a następnie znów brązowe.
Na początku filmu, gdy Thornhill przyjeżdża taksówką do hotelu Plaza, przez tylnia szybę widać, że zaparkowana jest inna taksówka czerwono biały Ford. Jednak, gdy Thornhill wysiada widać, że teraz jest zaparkowany jasno kolorowy Dodge.
W scenie, gdy samolot uderza w ciężarówkę, cienie naocznych świadków zmieniają kąt padania w kolejnych ujęciach, ponieważ scena ta, kręcona była rano i popołudniu.
Thornhill na miejsce spotkania z Kaplanem na środku pola dojeżdża autobusem typu Greyhound Scenicruiser. W chwilę później przejeżdża następny autobus typu Flxible BR-29. Dźwięk silnika pierwszego autobusu został wykorzystany jako podkład także do drugiego autobusu.
Scena w hotelu, gdy Roger i jego matka czekają na windę została nakręcona przez szklane drzwi i można dostrzec odbicie jednego z członków ekipy w białej koszuli, który kuca poniżej bądź obok kamery.
Gdy Eve i Roger rozmawiają w przedziale restauracyjnym kwiaty przy ich stoliku zmieniają się w zależności od tego, z której strony jest ujęcie. Gdy patrzymy na stolik od strony Granta widzimy różowe kwiaty z 4 dużymi płatkami, ale gdy ujęcie jest od strony Eva Marie Saint są to mniejsze różowe stokrotki z jednym płatkiem.
Ostrze noża, który Cary Grant wyjmuje z pleców Towsenda najpierw skierowane jest ku górze, ale już w chwilę później tajemniczo zmienia swe położenie o 180 stopni.
Zdjęcia do filmu były kręcone w Bakersfield, Los Angeles, Culver City, Thousand Oaks (Kalifornia, USA), Chicago (Illinois, USA), Keystone (Dakota Południowa, USA) i Nowym Jorku (Nowy Jork, USA).
Finałowa scena pościgu nie miała miejsca na prawdziwej Górze Rushmore, gdyż Hitchcock nie otrzymał odpowiedniego zezwolenia od władz. Ta scena była kręcona w studio gdzie odtworzono replikę tej góry.
Hitchcock nie dostał pozwolenia na filmowanie wewnątrz budynków ONZ, więc wnętrza owe nakręcono ukrytą kamerą i później odtworzono je w studio.
Inspiracją dla nakręcenia filmu była historia, która wydarzyła się podczas II wojny światowej, urzędnicy pewnej brytyjskiej ambasady wymyślili fikcyjnego szpiega, którego szukali Niemcy.
Zamiast filmować końcowe sceny w prawdziwym lesie w Południowej Dakocie, Alfred Hitchcock wolał zasadzić 100 drzew w studiu MGM.
Gdy kręcono scenę na stacji kolejowej w Nowym Jorku wśród obserwatorów było dwóch późniejszych reżyserów: George A. Romero i Larry Cohen.
Okres zdjęciowy trwał od 27 sierpnia do 24 grudnia 1958 roku.